wlekac sie ku kolejnej granicy

Troche zasiedzialam sie w San Jose i trzeba by sie ruszyc dalej. Autobus. Zrozumialam, ze odjezdzaja ku granicy co godzine pomiedzy 10:30 a 13:30... okazalo sie, ze sa jedynie dwa dziennie, wiec na poczatek ze dwie godzinki na dworcu... potem blisko 6 godzin w przepelnionym autobusie - az mnie skrecalo, ze nie wzielam tej trasy na stopa! Granica, juz ciemno, pieczatka, wymiana waluty, pieczatka... hmmm i jakby tutaj ruszyc sie dalej? 20 USD taksowka do najblizszego miasteczka, buahahaha... nooo choc do smiechu mi bardzo nie bylo. W miedzy czasie zagadal do mnie Dave, starszy amerykanin, ktory w ogole nie mowi po hiszpansku a Nicaragua sama w sobie go troche przerazala. Znalazl sie autobus do Rivas, a jak pisze swieta ksiega Lonely Planet, czeka tam na nas kilka tanich noclegow. Cos chyba mam stara edycje, bo ceny dwukrotnie takie, a miejsce... szczerze, wolalabym spac na plazy niz w ktorymkolwiek z tych miejsc sie zatrzymac - klaustrofobiczne, wilgotne piwnice z wstawionym lozkiem, 5-10 USD za nocleg, sick! Colectivo do San Jorge i calkiem niezly hotelik. Zaraz zaraz, ale ja nie chce do hotelu! Echh ciemno, pozno, wszystko zamkniete, a oni chca 20 USD za pokoj. To jest wlasnie minus podrozowania samej... W koncu ugadalam sie z szefem na 15 USD (az zabolalo, jak przeciagal karte...). Dave oczywiscie cala droge trzymal sie mnie, majac wrazenie - i slusznie, ze wszedzie podaja mu specjalne ¨gringo¨ ceny. Okazalo sie, ze jest emerytowanym analitykiem systemowym, wiec dluzsza branzowa pogawedka przy piwku, a potem spacku w ogromnym, burzujskim lozku.

Zdjęcia (1)

Komentarze (0)